ADRİYATİK | Kirkus Yorumları

En çok satan yazar Haig, huzursuzluktan kendini kabullenmeye kadar çeşitli konularda kılavuz olarak hizmet edecek bir kitap değerinde özdeyişler sunuyor.

Bu türden pek çok koleksiyonda olduğu gibi – gündelikten kozmik olana kadar kısa öğütler – bazı kısımlar şaşırtıcı bir içgörü ile evlerine çarpacak, bazıları eski bir şapka gibi hissedecek ve diğerleri tek kullanımlık veya anlaşılmaz olarak görülecektir. Yıllar önce, Haig uzun bir intihar depresyonu dönemi yaşadı, bu yüzden bu konuların çoğuna -acı, umut, öz değer, memnuniyet – zor kazanılmış bir perspektiften geliyor. Bu, rünik veya deneyime aykırı gibi görünse bile, malzemenin bir kısmını ikinci bir bakış açısına layık kılar. Yazarın sözleri kışkırtmadır, aydınlanma yolunda umutlu ilk adımlardır. Bölümlerin çoğu yalnızca birkaç cümle uzunluğundadır, en uzunu üç sayfadır. Pek çok şey söylenmemiş ve incelemek okuyuculara bırakılmıştır. Kaybolma üzerine Haig, babasıyla Fransa’da bir ormanda döndüklerinde yaşadıkları bir olayı anlatır. Babası ona, “Düz bir çizgide gitmeye devam edersek buradan çıkacağız” dedi. Haklıydı, Haig depresyonu sırasında ilerlemeye odaklandığında biraz bilgeliğe döndü: “Vadinin dibinin hiçbir zaman en net görüşe sahip olmadığını hatırlamak önemlidir. Ve bazen yeniden ayağa kalkmak için tek yapmanız gereken ilerlemeye devam etmektir.” Pek çok aforizma, çığır açıcı olmasa da kulağa doğru geliyor – örneğin, mutluluğa giden hızlı bir yol, başka birini mutlu etmektir; “Hayır güzel bir kelime. Seni aklı başında tutar. Aşırı yüklenme çağında, hayır gerçekten evettir. Yaşamak için ihtiyacınız olan alana sahip olmak evet”; “Dış olaylar tarafsızdır. Aklımıza girdiklerinde ancak pozitif veya negatif değer kazanırlar.” Haig’in hayranları bundan hoşlanabilir, ancak diğerleri geçmeli.

Bir yığın boş istiridye kabuğu arasında bir avuç inci.