BAYKUŞLAR PARLAMENTOSU | Kirkus Yorumları

Ormanda harika bir gün, öyleyse Jim Panzee neden bu kadar huysuz?

Jim uyandığında hiçbir şey yolunda değildi: “Güneş çok parlaktı, gökyüzü çok maviydi ve muzlar çok tatlıydı.” Goril Norman, Jim’e neden bu kadar huysuz olduğunu sorar ve Jim, olmadığı konusunda ısrar eder. Norman’ın Jim’in huysuz olduğunu söylediği Marabou ile tanışırlar. Jim bunu tekrar reddettiğinde Marabou, Jim’in omuzlarının kamburlaştığına dikkat çeker; Jim ayağa kalkar. Lemur ile karşılaştıklarında, Lemur Jim’in kabarık kaşlarını işaret eder; Jim onları çözer. Snake’e takılıp düştüğünde, Snake Jim’in kaşlarını çattığını gösterir… bu yüzden Jim yüzünü buruşturur gibi bir gülümseme takınır. Herkesin ruh halini iyileştirmek için önerileri vardır: dans etmek, şarkı söylemek, sallanmak, yüzmek… ama Jim bunların hiçbiri gibi hissetmiyor. O kadar bıkıyor ki, hayvan arkadaşlarına bağırıyor ve tepinip gidiyor… sonra bağırdığı için üzülüyor. O ve Norman (o kirpiyle dans etmekten pişman) sonunda oturup huysuz olmak için harika bir gün olduğuna karar verirler – bu da elbette ikisini de biraz daha iyi hissettirir. Suzanne Lang’in duygularınızla oturmak için teşviki (böylece onların geçmesine izin verir) özünde neredeyse Budisttir ve huysuz, huysuz ve huysuz insanlar için harika bir bibliyoterapi olacaktır. Oscar adayı animatör Max Lang’ın çizgi film resimleri, Jim’in ruh halini aydınlatmadan ruh halini aydınlatıyor; Jim’in komik derecede uzun kolları var ve yüz ifadeleri oldukça komik.

Jim, bir şempanzenin bir maymun olduğu ve bir maymun olmadığı için huysuz olmuş olsa da, okuyucular onun yolculuğundan zevk alacak ve belki de öğreneceklerdir.

(Resimli kitap. 4-8)