Ben Küçük Deniz Kızı Ariel ve Yeniden Balık Olmak İstiyorum

Birkaç hafta önce, bir insan kadın olmak için sesimi bir deniz cadısına sattım. İlk başta inanılmaz bir maceraydı. Aşık oldum! Yeni arkadaşlar edindim. Yürüdükleri, koştukları, bütün gün güneşte kaldıkları yerlere kadar kültür hakkında çok şey öğrendim.

Ve şimdi kibarca denize dönmeyi talep ediyorum.

Evet, eşyalara baktım. Temizdi. Ama şimdi koleksiyonum resmen tamamlandı ve karadan ayrılmak istiyorum, lütfen. Artık onların dünyasının bir parçası olmak istemiyorum.

Sanki bir ömür önce, saç fırçası olduğunu düşündüğüm bir çatala baktım ve “Böyle harika şeyler yapan bir dünyanın nasıl kötü olabileceğini anlamıyorum” dedim. Ama bunu söylerken tecavüz kitlerinden haberim yoktu çünkü ben bir balıktım.

Görünüşe göre kumdaki hayat benim gibi insanlar için oldukça kasvetli. Kendini denizin altında tam gün yüzmeye kendini gönülden adamış olanlar fark etmeyebilir, ama karada, eğer yavru istiyorsan, suya bir avuç yumurta bırakıp hayatına devam etmezsin. Hayır, gebe kalabilen bizler sıklıkla “hamilelik” denen bir şeye katlanırız. Açıkçası, bir prenses olarak bu süreci yaşamam bekleniyor.

Tüm detayları hatırlamıyorum çünkü saray doktorları bana ilk anlattığında üşüdüm ama ortalık kararmadan önce ‘vajinal mukus’, ‘kan kaybı’, ‘on santimlik delik’ dediklerini duydum. ” Daha sonra, bir TSSB Geriye dönüp baktığımda, “meme ucu kremi”, “ağ iç çamaşırı” ve “perine yırtıklarını dikmek için iplik” ifadelerini hatırladım.

Bu, dostum Scuttle’ın bana asla açıklamadığı bir sürü alet ve gizmos.

Bir kere bahse girerim ki karada kızlarınızı azarlamadığınızı anlarlar. Görünüşe göre kızı azarlamak burada hemen hemen tek yaptıkları.

Kızları kiliselerde azarlıyorlar! Kızları mahkemede azarladılar! İşe giden kızları azarlıyorlar! Doğumdan sonra işten evde kalan kızları lanet olası perine yırtıkları yüzünden azarlıyorlar! Oğulları kız gibi davrandıkları için azarlıyorlar! Siyah kızları, engelli kızları ve şişman kızları bir nedenden dolayı azarlıyorlar! Sokakta kız çocuklarına saldırıyorlar ve kızların söz konusu hamileliği geçirmelerini sağlıyorlar! Ve bunun için kızları da azarlıyorlar!

Ve yukarıdakilerin hepsiyle uğraşırken bile, kocamın hizmetçisi, geleneksel olarak çekici bir Avrupa kraliyeti olan beyaz bir cisgender olarak, dünyadaki hemen hemen tüm diğer gruplardan daha kolay olduğumu söyledi. HANGİ SADECE YAPTI BEN İSTEK İLE ZIPLAMAK İÇİNDE bu OKYANUS BİLE DAHA FAZLA!

Ama burası gerçekten karanlık oluyor. Eski koro şefim Sebastian bir keresinde bana “suyun altı daha sıcak” demişti. Bunun nedeni “iklim değişikliği” denen bir şey olabilir. Nesli tükenen filefish ailesini hatırlıyor musunuz? Evet, çünkü insanlar okyanuslarımızı tüttürüyor ve birkaç yıl içinde babamın su altı opera binası kahrolası bir jakuzi gibi kaynayacak.

Bu yüzden şimdi insan bir kadın olarak kalmakla ya da bu psikopatların yaptığı bir tencereye hapsolmuş vahşi yakalanmış bir ıstakoz gibi kaynamak için anavatanıma dönmek arasında bir seçim yapmak zorundayım. Sonunda insanların olduğu yerde olduğum için kaynatmayı seçiyorum.

Her şeyi yaparım. Bir octo-cadının bana verdiği altın sözleşmeyi imzalayacağım. Düğünümden hemen önce sesimi geri aldım, ama tekrar takas edeceğim – yani, burada dinlemiyorlar gibi değil.

Beni, Flounder gibi dostların, bize “daha fazla oy vermemiz” için bağırmak yerine, tehlikede olan deniz kızları için hayatlarını riske atan gerçek müttefikler olduğu gemi enkazlarına ve köpekbalıklarına geri götürün.

Bak, balık olarak hayat ideal değildi. Babam asabiydi ve annem yumurtalarını bıraktıktan sonra çoktan gitmişti. Ursula, ruhunu dinlendirin, en iyi şekilde ifade edin: Daha iyisini isteyen biz deniz insanları, pek çok seçeneği olmayan zavallı, bahtsız ruhlardı.

Ama insan kadınları, kabul etmek beni mahvediyor, daha da yoksul, hatta daha talihsiz olabilirler.

O yüzden denize bakıyorum. Kabuk sutyenimi geri ver. Hayatımın geri kalanını barış içinde geçireceğim – ne kelime? – barış.