Countee Cullen’ın ‘Yine de Hayret Ediyorum’ Eserinin Özeti ve Analizi – İlginç Edebiyat

‘Yine de Hayret Ediyor Muyum’, Harlem Rönesansı olarak bilinen edebi ve sanatsal hareketin önemli şairlerinden Countee Cullen’ın (1903-46) bir şiiridir. Şiirde Cullen, Tanrı’nın ‘şarkı söyleme’ yeteneği aşıladığı Siyah bir şair yaratma arzusunu içeren Tanrı’nın gizemli yollarını ele alıyor.

‘Yine de Hayret Ediyorum’un bir analizini sunmadan önce, şiiri dikkatlice inceleyelim ve anlamını özetleyelim.

‘Yine de Hayret Ediyorum’: özet

Tanrı’nın iyi, iyi niyetli, nazik,
Ve kelime oyunu yapmak için eğildi mi, nedenini söyleyebilir mi?
Gömülü küçük köstebek kör olmaya devam ediyor,
Neden O’nu yansıtan et bir gün ölmeli?

Cullen, Tanrı’nın iyi ve nazik olduğundan şüphe duymadığını belirterek başlar. Ama Tanrı, Cullen’la bir şeyi tartışacak kadar alçalsa iyi olurdu: yani, ona, yerin altında yuvalanan köstebeğin neden hala kör olduğunu ve insanların neden – İncil’in bize Tanrı’nın kendi iradesiyle yaratıldığını söylerse – anlatabilir mi? image – bir gün ölmek zorunda mı?

Tantalus’a işkence edilmesinin nedenini açıklayın
Kararsız meyve tarafından yemlendi, ilan et
Sisifos’u sadece kaba bir kapris mahvederse
Hiç bitmeyen bir merdiveni çıkmak için mücadele etmek.

Buna ek olarak, belki Tanrı, Cullen’a, Yunan mitinde meyve ve suyu her zaman elinin hemen dışında tutarak sonsuza dek işkence gören, bu nedenle sonsuza kadar susamış ve aç olan Tantalus’un neden bu şekilde işkence gördüğünü açıklayabilirdi. (Tantalus’un cezası fiilimizin kaynağıdır. hayal kurmakBu arada.)

Cullen, Yunan mitolojisinden başka bir hikayeye dönerek, Tanrı’nın Sisifos’u bir kayayı bir tepenin veya “merdivenin” tepesine, kaya hemen geri yuvarlanmadan önce sonsuza dek yuvarlamak için sonsuza dek mücadele etmesine neden olarak cezalandırmasına neden olanın sadece kaba bir kapris olup olmadığını sorar. tepenin dibine iner ve Sisifos her şeye yeniden başlamak zorunda kalır.

Anlaşılmaz O’nun yolları ve bağışıklığı
Çok dağınık bir zihin tarafından ilmihal için
Biraz anlamak için küçük endişelerle
Hangi korkunç beyin O’nun korkunç elini zorluyor.
Yine de bu tuhaf şeye hayret ediyor muyum:
Bir şairi karalamak ve ona şarkı söyletmek!

Cullen, Tanrı’nın ‘yolları’ veya yöntemlerinin o kadar gizemli olduğu ve onları anlayamadığımız sonucuna varır. Ve şairin hiçbir sorgulaması veya ‘ilmihal’i, ilahi elini kontrol eden Tanrı’nın zihninin işleyişini anlamasına izin vermeyecek, özellikle de Cullen’ın kendi zihni bu tür büyük düşüncelerle ilgilenemeyecek kadar kendi küçük endişeleriyle doluyken. (‘Korkunç’ burada belirsizdir: Cullen muhtemelen kelimeyi eski anlamında kullanıyor, hayranlık uyandıran ve güçlü bir şeyi ifade ediyor, ancak kelime aynı zamanda modern anlamının bir fikrini de taşıyor: yani ‘korkunç’.)

Şiirin son beyitinde Cullen, Tanrı’nın yollarıyla ilgili bu diğer geniş soruları araştırma konusundaki isteksizliğine rağmen, Tanrı’nın Cullen’ı, Afrikalı Amerikalı, her şeyin şairi olarak yarattığı gerçeğine hayranlık duymaktan kendini alamayacağını belirtir. bir şairin yaptığı gibi ‘şarkı söyler’.

“Yine de Hayret Ediyorum”: analiz

Ünlü bir on sekizinci yüzyıl “Tanrı gizemli bir şekilde hareket eder / Harikalarını gerçekleştirir” ilahi vardı; Tanrı’nın güdülerinin ve yöntemlerinin sadece ölümlüler için anlaşılmaz olduğu fikri eskidir. Countee Cullen, ‘Yet Do I Marvel’da, dünyadaki tüm acılara ve zulme rağmen Tanrı’nın iyi ve nazik olduğuna inandığını savunarak bunu araştırıyor.

Ancak şiirin önemli bir yönü, özellikle Cullen’ın ırkına hitap eden son beyittir. Cullen önemli bir figürdü. Harlem renösansı1920’lerde ve 1930’ların başlarında New York’ta Afrikalı-Amerikalı yazının geliştiği bir dönem. Cullen bir kez dikkat çekti: ‘Güçlü bir ırk bilinci duygusuyla hareket ettiğimi fark ettim. Bu benim üzerimde büyüyor. Yine de bir şair olarak İngiliz şiir geleneğinden uzaklaşmak değil, onun içinde yazmak istiyordu. Langston Hughes gibi Harlem’deki bazı çağdaşlarının aksine Cullen, cazdan etkilenen serbest şiir ritimlerinden kaçındı, bunun yerine sone gibi geleneksel biçimleri tercih etti.

Ve yine de, belki de en ünlüsü ‘ırk meseleleriyle ilgili sözleri için olacaktır.Olay‘, Cullen’ın bir şair olarak en ünlüsünü elde edeceğini. “Yet Do I Marvel” eseriyle ilgili bu çifte açmazı keşfediyor ve açığa çıkarıyor: Geleneksel bir formda geleneksel bir şiir (birazdan sone formunun kullanımı hakkında daha fazla bilgi vereceğim) ve Cullen’ın etnik kökenine dair tek söz sonelerde geliyor. kapanış beyiti

Cullen bir Hristiyandı, bu yüzden çalışmasının onun inancını ve Tanrı’ya karşı tutumunu keşfetmesi anlaşılabilir. Bununla birlikte, dil, dindar veya uysal olmaktan çok uzaktır ve Cullen’ın, yalnızca cezalandırmayı değil, başkalarına sürekli işkence etmeyi de içeren Tanrı’nın eylemlerinin ‘kaba kaprisi’ veya kaprisi olarak algıladığı şeye seslenir.

Ancak burada, Cullen’ın Hıristiyanlıkla ilişkilendirilen bariz ebedi cezadan bahsetmemesi belki de anlamlıdır: cehennem. Bunun yerine, Tantalos ve Sisifos’un bitmek bilmeyen ıstıraplarıyla vücut bulan pagan, Hıristiyanlık öncesi “cehennem gibi” işkence fikirlerini seçer. Bu, onun Tanrı eleştirisini yumuşatır (Hıristiyan olmayan sürekli ıstırap hikayelerine atıfta bulunarak) ve Tanrı’nın kendisine verdiği ‘kıymetini’ kabul ediyor göründüğü o son beyitteki ‘dönüş’ün yolunu açar.

Cullen kafiye şemasıyla yenilik yapsa da, “Yet Do I Marvel” bir sone örneğidir. Şiir, geleneksel soneye uygun olarak iambik beşli ölçü ile yazılmasına ve ilk sekiz mısranın bildik dizeleri takip etmesine rağmen. ababcdcd İngiliz veya ‘Shakespearean’ sonesinde bulduğumuz kafiye düzeni, son altı mısra farklı bir dönüş alıyor, kafiyeli üç beyitten oluşuyor eeffggher zamanki yerine efenim bir İngiliz sonesinde buluyoruz.

Bu, altı satırı kapatanlardaki fikirleri birbirine yaklaştırır ve Tanrı’nın ‘planı’nın her şeyin en iyisi olduğu fikrini yansıtan bir tekdüzelik ve model önerir. “Endişelenecek bu kadar çok kendi kaygım varken, ben kimim ki Tanrı’nın yollarını sorgulayayım?” Cullen ellerini havaya kaldırmış gibi görünüyor. Ama kendi sesi var ve onu kullanacak.

İlgili