İLAHİ BİR DİL | Kirkus Yorumları

Yazarlar, iktidarın yolları ve araçlarının bu ansiklopedik özetinde bir tür Erdem-karşıtı bir Kitap yarattılar.

Esquire’da senarist ve eski editör olan Greene’e göre, herkes güç istiyor ve herkes başkalarının pahasına daha fazla güç elde etmek için sürekli ikiyüzlü bir oyunun içinde. Bugün saraylıların bir zamanlar kraliyet mahkemelerinde yaptığı gibi yaşıyoruz: çevremizdeki herkesi ezmeye çalışırken medeni görünmeliyiz. Bu güç oyunu iyi ya da kötü oynanabilir ve dünyanın en büyük güç oyuncularının tarihinden ve bilgeliğinden çıkarılan bu 48 yasada kazanmak için uyulması gereken kurallar vardır. Bu yasalar olabildiğince acımasız, bencil, çıkarcı ve aldatıcıdır. Bununla birlikte, her yasanın kendi bölümü vardır: “Niyetlerinizi Gizleyin”, “Her Zaman Gerekenden Daha Azını Söyleyin”, “Arkadaş Gibi Olun, Casus Olarak Çalışın” vb. Her bölüm, belirli bir yasayı çiğneyen veya bunlara uyanlara ne olduğu, bu yasadaki temel unsurlar ve bu yasa size karşı kullanıldığında savunma amaçlı olarak tersine çevrilmesinin yolları hakkında uygun bir şekilde bölümlere ayrılmıştır. Kenar boşluklarındaki alıntılar, öğretilen dersi güçlendirir. Bir araba kazasının olabileceği şekilde zorlayıcı olsa da, kitap tamamen saçmalık. Kurallar çoğu zaman birbiriyle çelişir. Örneğin, bize “ne pahasına olursa olsun dikkat çekmemiz”, ardından “başkaları gibi davranmamız” söylendi. Daha da önemlisi, Greene hiçbir zaman “iktidar”ı gerçekten tanımlamaz ve içinde yaşadığımızda ısrar ettiği herkese karşı Hobbesçu herkesin dünyasını kanıtlamaktan ziyade sadece ileri sürer. Dünya bazen böyle olabilir, ama çoğu zaman değil. Bunun neden böyle olduğunu sormak çok daha faydalı bir proje olur.

Yazarlar ciddiyse, bu aptalca, tatsız bir kitap. Değillerse, harika bir hiciv.