KABUSLAR VE MUCİZELER | Kirkus Yorumları

Devam eden duygusal yolculukları anlatan çeşitli varoluşçu şiirler.

Şiirsel eserlerden oluşan bu gür duvar halısının ana temalarından biri, kişinin kendi kimliğini ve bu anlayış yoluyla ne olabileceğini anlamak için deneyimlerinin katmanlarını geriye doğru soyarak kendini incelemesidir. Bu amaçla, 2020 Wilder Serisi Şiir Kitabı Ödülü’nü kazanan bu koleksiyondaki 50 şiir, çoğu zaman konuşmacılarının ruhunu taşıyor. Örneğin, “Boxing Day” adlı güç merkezinde, konuşmacı, Noel’den sonraki gün alkolik erkek kardeşini ebeveynlerinin evinde ölü bulduğunu hatırlıyor ve pişmanlıkları, bir “devrilmiş / evde dikilmiş melek / tepede” bir görüntü ile parlak bir şekilde sembolize ediliyor. yeşil ve dikenli / tahtı… her şeyin çözülüşünü izliyor.” “Miras”ta, kendisi de bir ebeveyn olan konuşmacı, annesinin acı dolu hatırasıyla boğuşuyor: “Annemin sözlerini kafamdan çıkarmaya çalıştım, ofise bastırdığım şiirlerin arkalarından bant gibi çıkarmaya çalıştım. Ben ayrıldığımda temizlenmesi gereken duvarlar. Ama başka bir bej boya tabakası – soyulmuş.” Bu kitaptaki diğer şiirler, Donald Trump’ın başkanlık dönemi (“İhale Kafesler”), bir oğlunun üst ameliyatı (“Kışın Pencereden” ve “Şimdi Düşerken”) ve Covid-19 gibi konuları ele alıyor. pandemi (“Ghost Campus” ve “Sissy Spacek Telekinesis Ain’t Got Nothin’ on a Pandemic”, ikincisi 1976’daki kanlı korku filmine gönderme yapıyor). Carrie).

Bir bütün olarak bu koleksiyonun en dikkate değer yönlerinden biri, şiirlerin güçlü, birikimli bir etki yaratmak için görüntüleri ve fikirleri ustaca bir araya getirmesidir. Örneğin, “Pasiphae”de, baş karakter Girit Boğası ile seks yapmayı düşünür ve bu birliğin hangi yavruları üretebileceğini değerlendirir: “Bizim çiftleşmemizden hangi kaba hayvan doğar / göğsümü emer / çözülmemiş liglerde kundaklanır / deniz gibi saçlar.” Koleksiyonda çok daha sonra, Minotaur, labirent imgelerinde olduğu gibi, “İşte yine girişteyiz” ile başlayan “Labirent” şiirinde geri döner. “Kimse Bana Ölümden Bahsetmedi”de, konuşmacının ebeveynleri Noel sabahı kanepeye kuşlar gibi tünediler: “Anne bizi turta, baba, keder tohumlarıyla besledi. / Bir kanepede, bir telde kuşlar beklediler / Dolu hissetmek için / Pasta ve tohumdan daha fazlasıyla. / Sessizce kendimizi yedik.” Yavrularını besleyen kuşların bu tasviri, konuşmacının ve her ikisi de intihar olan iki erkek kardeşinin yavru kuşlara benzetildiği “Still Life”da etkin bir şekilde yeniden ziyaret edilir: bir silahın namlusu, buna geldiğinde. ” Koleksiyon devam ederken, bu bağlantılar, okuyucuların genişleyen bir sanat sergisini deneyimlemeye benzetebileceği üç boyutlu, sürükleyici kalitesine katkıda bulunuyor. Ve bu tür sergilerdeki görsel sanat eserleri gibi, bu şiirler ve onların sürekli değişen görüntüleri, kitabı kapattıktan sonra uzun bir süre okuyucularda yankılanacak.

Bir ömür boyu sevgi ve ağıt ifade eden lirik bir anlatı halısı.