Bazı çizgi romanlar, zanaatın ustaca örnekleri olarak tarihe geçer ve birçok nesil tarafından sevilir. Ve diğerleri çöplükte bitiyor. Bu dizide, atalarımızın döner telefonların ve plak çalarların olduğu günlerde ne tür çizgi romanlar okuduğunu daha iyi anlamak için unutulmuş bazı dizilere tekrar bakacağım.
Bugünün konusu: Harikalar Diyarında Maceralar!
Bağlam
50’lerin çizgi romanlarında olduğu gibi, her şey Çizgi Roman Kod Otoritesine bağlı. Yayıncı Lev Gleason Publications, şiddet içeren süper kahraman çizgi romanlarıyla adını duyurmuştu. gözüpek (o değil) ve suç çizgi romanları gibi Suç ödemez.
Ancak 1955’e gelindiğinde, bu tür başlıklar dini liderler ve federal hükümet tarafından ağır ateş altındaydı. Senato, çizgi romanların federal olarak düzenlenmesi gerekip gerekmediğini belirlemek için özel oturumlar düzenledi. Gleason’un bu en masum unvanları ahlaki koruyucuları ve korku tacirlerini sırtından atmak için başlattığını varsayıyorum.
Harikalar Diyarında Maceralar sadece beş sayı sürdü, yani ne kadar iyi gittiğini tahmin edebilirsiniz.
Yaratıcılar
Yayıncı hakkında biraz konuştum ama bu başlığın arkasındaki asıl yaratıcılar kimlerdi?
Antoloji tarzı bir başlık olarak, çoğu gerçekten yetenekli olan birçok farklı yaratıcının hikayelerini alıyoruz. Dürüst olmak gerekirse, sanatın ne kadar iyi olduğuna şaşırdım. En son tanıştığımız Bob Fujitani’den iş alıyoruz. Adam Asmaca Çizgi Romanları. Aynı zamanda Dick Rockwell’in (evet ilgililer) ve 60’ların ortalarında kendi kısa ömürlü yayıncılık şirketine sahip olan ve Fawcett’ten çaldıkları bir karakter adını çaldığı için Marvel’a dava açmaya çalışan Myron Fass.
çizgi roman
Lewis Carroll kitabıyla bir ilgisi olduğunu varsayarak bunu seçtim. O değil.
Hikayelerin çoğu konuşan hayvanlar, şövalyeler vb. Beş sayıdan dördü, Gladiola krallığı için kraliyet fırıncısı olarak hizmet eden genç bir çocuk olan Peter Pester adlı bir karakterin hikayesine yer veriyor. Korsanlarla savaşmak için bir şövalyeyle yer değiştirmek gibi, bir fırıncı için şaşırtıcı maceralara atılıyor. Sanki kendileriymiş gibi konuşan inanılmaz sinir bozucu arkadaşları da ona katılıyor. Süper Sözlük.
Yine, bu hikayelerin ne kadar kötü olmadığına şaşırdım. Pek ödül kazanamayacaklar ama sevimli ve eğlenceli.
Diğer hikayeler tipik peri masalı formüllerini takip etme eğilimindedir: değerli dersler öğrenen (bir şekilde hepsi aynı görünen) birçok aptal kral ve iyi (veya yumuşak) davranarak zenginlik ve mutluluk kazanan fakir halkı istismar eder. 2. sayıdaki iç karartıcı bir hikaye olan “Prens ve Penelope”de Penelope aşık olur, prensin sırtını sevmediğini düşünmesi için kandırılır, prens halüsinasyon görür, nehre düşer, öldüğü varsayılır, kurtarılır, evlenir. kurtarıcısı, bir çocuğu var ve 10 yıl saklanıyor. Prens, dul kaldıktan sonra onu uygun bir şekilde tekrar bulur ve hepsi (nihayet) sonsuza dek mutlu yaşarlar!
Son iki sayıda kalite düşüyor, çizimler ve yazılar gözle görülür derecede kötüleşiyor. Hikayeler de peri masalı temasından uzaklaşıyor ve o zamanlar modern olan zamanda geçiyor. 5. sayı, yalnızca “” olarak tanımlayabileceğim hikayeler içeren bir Noel özel bölümüdür.Noel Şarkısı ama daha kötüsü” ve “Soygun Dumbo Noel Hakkında Öğreniyor.”
Yine de Lev Gleason Yayınları, Disney’in avukatları tarafından değil, genel çizgi roman karşıtı tepkiyle battı.
Miras
en çok okumak istedim Harikalar Diyarında Maceralar çünkü neşeli görünüyordu ve ele aldığım son birkaç başlık… değildi.
Dürüst olmak gerekirse bu konuda söyleyecek pek bir şeyim yok. Peri masallarından hoşlanıyorsanız, ilk üç sayı yeterince hoş. Dediğim gibi sanat çok güzel. Peter Pester’ın bazı şeyleri dışında, hepsi jenerik geliyor, bu yüzden muhtemelen bu başlığın çizgi romanlar üzerinde herhangi bir etkisi olmamış gibi görünüyor. Birleşik Krallık’ta bir yayıncı olan L. Miller & Son (daha sonra adını şu şekilde değiştirdi: um, sebepler) 1956’da bazı hikayeleri yeniden bastı, ancak bu uzun sürmedi.
Bu benim çizgi roman tarzım olmasa bile, ortamın 50’lerin ortalarında ne kadar sterilize edildiğini görmek hala ilginç. Karanlık, aşırı şiddet içerikli hikayelerden yola çıktık. Adam Asmaca Çizgi Romanları bunun gibi sevimli ama basmakalıp hikayelere. Risk almak yok, sıra dışı düşünmek yok ama çizgi romanların on yılda hayatta kalmak için yapması gereken buydu.
O zaman bile, Lev Gleason gibi sofu yetişkinlerin istediği çocuk çizgi roman türlerini satarak ayakta kalamayan yayıncılar için yeterli değildi.
Daha fazla vintage iyiliği ister misiniz? RCR’nin önceki sürümlerine göz atın: Race for the Moon, Stamps Comics, Tippy Teen, Winnie Winkle, Hangman Comics ve GI in Battle!
Kaynak : https://bookriot.com/retro-comics-adventures-in-wonderland/