Ukrayna ’da savaştan kaçarak İstanbul Kağıthane ’de yaşayan arkadaşının evine sığınan anne ve çocukları yaşadıkları dehşet dolu anları anlattı. Babalarını savaşın ortasında bırakarak Türkiye ’ye gelen çocuklar, babalarını fazla sevdiğini açıklama etti.
Ukrayna ’daki savaştan kaçan arkadaşı ve çocuklarına evini açan Tatyana Rybchenko Keser, şunları söyledi:
– Biz çok korktuk onlar yola çıktığından beri. Nasıl gelecekler ne olacak diye fazla merak ettim. Çünkü her yere bomba atıyorlar ve çok zor. Yemek Yemek var mı, su var mı diye lakin değil. Normalde bugün gece 02.00 ’de gelmeleri lazımdı. Ben o saate dek bekledim fakat gelmediler çok korktum. Sabahleyin saat 08.00 ’de geldiler. Benim eşim onları almaya gitti. İki çocuğuyla birlikte geldiler ve görüyorsunuz gözlerinden anlıyorsunuz. Onlar hemen hiçbir şey anlamıyorlar. Neredeyiz, ne oldu, ne olacak hiçbir şey anlamıyor çocuklar.
ARKADAŞIMIN EŞİ GÖNÜLLÜ SAVAŞIYOR
– Acilen en büyük can sıkıntısı ise arkadaşımın eşi orada kaldı. Çocukların babası orada kaldı. Onlar babası niçin gelemedi diye ağlıyorlar çünkü anlayamıyorlar. Fazla üzgünler. Oradan buraya gelirken fazla bezginlik yaşadılar, kendini kurtarabilmek için natürel her şeyi yapabilirsin. Allah kuvvet veriyor ve hiçbir şeyden korkmuyorsun gibi oluyor. O lahza haberdar olmuyorsun lakin şimdi sakinleşince anladılar neler oldu diye.
– O yüzden onlar şu an şokta. Arkadaşımın eşi orada gönüllü olarak savaşıyor ve buraya gelme şansı yok. Telefonda görüşebiliyorlar fakat bazen internet ve ses olmuyor. İnternet çekmiyor ve görüşemiyorlar zaman zaman. Sabahtan ikiye dek internet yoktu ve görüşemediler. Onlar hemencecik aldılar çünkü ne düşünebilirler acaba öldü mü diye düşünüyorlar.
YAŞIYOR MUSUNUZ?
Oradaki yakınlarından haber alamayınca öldüklerini düşündüklerini ve bundan böyle savaştan yorulduklarını dile getiren Tatyana Rybchenko Keser, şunları söyledi:
– Ben de oradan iki ay önce döndüm. Çocukların kimlik işlemleri için oraya gitmek durumunda kaldım fakat galiba Allah beni kurtardı. Geri döndük, yazın bitmiş gideriz diye karar verdik. Allah ’a teşekkür ediyorum ben de gitseydim orada olacaktım şu an. Benim kardeşimde orada yaşıyor Kiev ’de. Tatile gelmişti fakat eşi ve çocuğu orada kaldı. Hemen her gün ağlıyor ben oraya gideceğim diyor yüreğim orada diyor. Bizlerin kafası öyle batmış fakat anlatamam. Her sabahtan kalkıyoruz, En önemli olarak telefonu alıyoruz ve bakıyoruz. Hemen arıyoruz ne soruyoruz yaşıyoruz musunuz? Gece nasıl geçti diye soruyoruz , 24 saat haber izliyoruz. Çok yorulduk, savaş bitsin istiyoruz.
TÜRKLER BİZE FAZLA YARDIM EDİYOR
İki çocuğunu da yanına alarak Ukrayna ’daki savaştan Türkiye ’ye kaçan ve eşi orada gönüllü asker olarak savaşan Omelchenko Natalııa ise şunları anlattı:
– Eşimi ve anne, babamı aradığımda internet olmadığında ulaşamıyorum. Böyle zamanlarda kalbim duracak gibi oluyor. Bazen su ara sıra elektrik yoktu. Bakkalda fazla sıra vardı ve kimseye yemek yemek yetmiyordu. Türkiye ’yi seviyorum ve arkadaşım burada olduğu için buraya gelmeye karar verdim. Çünkü Türkiye ’deki ahali bizi fazla seviyor. Türkler bize fazla takviye ediyor o yüzden anında buraya geldim.
– Olaylar başlamadan evden çıktık ve böyle bir şey olacağını. Evden çıkarken yanıma her şeyi aldım. Fakat yolda gelirken su bile içmedik. Su bile bulamadık. O bizi en son otobüse gönderdi iki gün önce. Kiev ’de yaşıyoruz normalde. Olaylar başlayınca bir köye gittik, saklandık. Hep sesler geldi. Çocuklar korktular, ağladılar. sürekli olarak sesler geliyordu. Çocuklar babalarını teslim etmek istemediler, orada kalmak istediler. Lakin buraya ulaşmak zorundaydık.
BABAMA OYUNCAĞIMI BIRAKTIM
Babalarını savaşın ortasında bırakıp Türkiye ’ye gelen kardeşler ise, “Babamız Ukrayna ’da kaldı. Gönüllü asker olarak. Babamızı en son iki gün önce gördüm. Babam bizi kurtarmak için buraya gönderdi. Görüşürüz dedim lakin fazla kuvvet. Babama buraya gelirken oyuncağımı bıraktım. Babamı görmeyi çok istiyorum. Her gün arıyorum. Onun buraya gelmesini fazla istiyoruz ama yasaklanmış. Baba biz seni çok seviyoruz. İki gündür uyumayan kaldık. Otobüste annem yanımdayken korkmadım, kaçabiliriz diye. Yoldayken tabanca seslerini duyduk, fazla korktuk” diye konuştular.