YARIŞ VE HESAP | Kirkus Yorumları

Sedaris, pandemi kilitlenmeleri ve sosyal kargaşa karşısında bile inatla saygısız olmaya devam ediyor.

Önceki orijinal makale koleksiyonunda, kalipso (2018), yazar alışılmadık bir şekilde karamsardı, yaşlanmaya ve annesinin ve kız kardeşinin ölümlerine odaklanmıştı. Bu kitapta da kötü haberler var – en önemlisi, sorunlu ve görünüşte yok edilemez babasının 96 yaşında ölümü – ama Sedaris genellikle kendini daha hafif tutuyor. Bir silah poligonuna yaptığı gezide, “gunderpants” olarak adlandırılmasını istediği, kılıf özelliğine sahip boxer şortları karşısında şaşkına döner. David adında bir komik adamın tesiste olduğunu duyunca, onun Dave Chappelle olduğunu düşünen huzurevi çalışanları ile birlikte oynuyor. Kız kardeşi Amy’nin bölgesel evcil tavşanından kaçmak için yeni bir daireye inmesi onu şaşırttı. Turda, renksiz şaka demetleri ve yanlış giden cinsel kendini tatmin hikayeleri toplar. Ortağı Hugh ile olan ilişkisi tartışmalıdır, ancak yumuşatıcıdır. (“Otuz yıl sonra, uyumak yeni seks yapmaktır.”) Ondan daha ciddi şeyler yuvarlanır. Covid-19 hakkında “bugüne kadar sekiz yüz binden fazla insan öldü ve ben onlardan birini seçemedim” diye yazıyor. Yazarın Black Lives Matter’a desteği, herkesin beslenmesini ve susuz kalmasını sağlayan organizatörlerin ciddi vicdanlılığına duyduğu ilgiyle yumuşatılıyor. (Böyle bir kişiden “snacktivist” olarak söz eder.) Ancak bu tür kabataslak materyal, ciddi denemeleri daha keskin, daha güçlü bir rahatlamaya sokar. Fransa’da dil engeli ve onu genç bir gey erkeği desteklemekten alıkoyan diğer faktörler yüzünden hayal kırıklığına uğrayan 12 yaşındaki bir çocuğun flörtlerini savuşturduğunu hatırlıyor. Babasının ölümü, babanın çocuklarına uygunsuz, cinselleştirici muamelesi hakkında ezici bir parçanın kilidini açar. Sedaris, yıllarca -birçok kitapta anlatılan- babasının eleştirilerinden kaçmak için çalıştı. Ancak ölümde bile kaçmak ya da gülmek zordur.

Kayıp, saçmalık ve kesiştikleri yerler üzerine tatlı ve ekşi bir dizi parça.